اخیرا آخوند روحانی، رئیس جمهور رژیم پلید ولایت فقیه، اخیرا در پاسخ به سؤال روزنامه نگار روزنامه ایتالیایی «کریر دلا سرا» در مورد آمار بالای اعدامها در ایران گفته است: «بیشتر اعدامها در ایران مربوط به قاچاق موادمخدر می‌باشند. ما مرز طولانی با افغانستان داریم و اگر اعدام را (برای جرائم موادمخدر) لغو کنیم موادمخدر به راحتی به اروپا خواهد رسید و این برای شما بد خواهد شد».
مادر ریحانه جباری(زن قهرمانی که به خاطر دفاع از خود در برابر تعرض یک مأمور جنایتکار اطلاعاتی رژیم، به دست دژخیمان خامنه ای اعدام شد)، در واکنش به این اظهار نظر، نامه ای به روحانی نوشته که حاوی نکاتی تکان دهنده برای هرایرانی و هر وجدان انسانی است.
مادر ریحانه جباری درنامه اش به روحانی می نویسد: «کاش همراه من بیایید، وقتی به دیدن خانواده های اعدامی مواد مخدر میروم. کاش همراه من ببینید برق تحقیر و کینه را در چشمهای معصوم کودکانی که بازمانده ی همین اعدامی ها هستند. کاش همراه من بشنوید نفرین مادران و خواهران و همسران اعدامی را. کاش همراه من بلرزید از تلخی آینده ی مبهم خانواده های اعدامی.
مادر درمند و داغدار، ریحانه قهرمان، در بخش دیگری از این نامه نوشته است: “تقریبا هشت ماه است که با خانواده های اعدامی مواد مخدر از نزدیک دیدار میکنم. هرگز در تمام عمر نیم قرنی م مواد مخدر را از نزدیک ندیده ام. بارها از دیدن جوانان معتاد و بر باد رفته ی قربانی اعتیاد اشک ریخته و به فروشندگان مواد مخدر نفرین کرده ام. اما در طول این هشت ماه متوجه شدم که پایین ترین طبقه ی هرم توزیع مواد، اعدام میشوند. محرومترین افراد. و هرگز دست قانون به روسای این بیچارگان نخواهد رسید. متوجه شدم که مساله ی مواد مخدر پیچیده تر از آن است که بنظر میرسد و قربانیان آن از مردم عادی کوچه و خیابان هستند. چه معتادین بی نوایی که زندگی شان دود شده و به هوا میرود. چه خرده فروشانی که برای بردن نان خالی بر سر سفره هایی که در محلات بلا زده ی شهرها پهن میشود اعدام میشوند.
مادر ریحانه جباری درنامه اش به روحانی می نویسد: «کاش همراه من بیایید، وقتی به دیدن خانواده های اعدامی مواد مخدر میروم. کاش همراه من ببینید برق تحقیر و کینه را در چشمهای معصوم کودکانی که بازمانده ی همین اعدامی ها هستند. کاش همراه من بشنوید نفرین مادران و خواهران و همسران اعدامی را. کاش همراه من بلرزید از تلخی آینده ی مبهم خانواده های اعدامی.
مادر درمند و داغدار، ریحانه قهرمان، در بخش دیگری از این نامه نوشته است: “تقریبا هشت ماه است که با خانواده های اعدامی مواد مخدر از نزدیک دیدار میکنم. هرگز در تمام عمر نیم قرنی م مواد مخدر را از نزدیک ندیده ام. بارها از دیدن جوانان معتاد و بر باد رفته ی قربانی اعتیاد اشک ریخته و به فروشندگان مواد مخدر نفرین کرده ام. اما در طول این هشت ماه متوجه شدم که پایین ترین طبقه ی هرم توزیع مواد، اعدام میشوند. محرومترین افراد. و هرگز دست قانون به روسای این بیچارگان نخواهد رسید. متوجه شدم که مساله ی مواد مخدر پیچیده تر از آن است که بنظر میرسد و قربانیان آن از مردم عادی کوچه و خیابان هستند. چه معتادین بی نوایی که زندگی شان دود شده و به هوا میرود. چه خرده فروشانی که برای بردن نان خالی بر سر سفره هایی که در محلات بلا زده ی شهرها پهن میشود اعدام میشوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر