دو روز دیگر اول مهر است و باز شدن مدرسه ها که هر کودکی در آرزوی رفتن بمدرسه است. با یونیفورم زیبا و کیف و کفش و ... ولی چه میشود کرد که در ایران آخوند زده و خونخوار مردم ما از همه چیز محروم هستند کودکانمان بدلیل نداشتن روپوش اجازه رفتن بمدرسه را ندارند و می بایست در خانه بمانند.
به اعتراف مولوی فضل الله رئیسی امام جمعه مسجد جامع نورساربوک از توابع شهرستان قصرقند سیستان و بلوچستان: «دانش آموزان بسیاری سراغ دارم که به علت عدم توان در تهیه لباس فرم ترک تحصیل می کنند.»
وی اضافه می کند: «روستائیان ما اکثر خانواده های مستضعف هستند خانواده هایی که دارای ۴ یا ۵ دختر دانش آموز که توان خرید لباس فرم با قیمتهای گزاف را ندارند و بعلت عدم توان در خرید لباس فرم ترک تحصیل را بر گزیده اند و ما در شرایط بسیار بدی از نظر افت تحصیلی نسبت به گذشته قرار داریم».
خانم مریم رجوی در پیام خود به مناسبت روز جهانی کارگر در اردیبهشت ۱۳۹۴ گفتند:
كارگران ايران در شرايطي به چنين رويارويي فزاينده‌يي عليه رژيم حاكم رو آورده‌اند كه از دوران قحطيهاي پس از جنگ جهاني دوم به اين سو، يعني از 70 سال پيش تاكنون، هیچگاه کارگران ایران تا اين پايه گرفتار فقر و سركوب و بي‌‌حقوقي و ناامني شغلي نبوده‌اند. در پاييز سال گذشته بانک مرکزی رژيم اعلام کرد که هزینه خانوار ایرانی در سال گذشته ۳۱.۴ درصد نسبت به سال۹۱ افزایش یافته است. اين وضعيت كه بسياري خانواده‌ها را به زير خط فقر ساقط كرده، در مورد كارگران وخيم تر است. به اعتراف مقامهاي رژيم، «هم‌اكنون معيشت ۹۰ درصد جامعه كارگري كشور زيرخط فقر بوده و ۱۰ درصد باقيمانده نيز با خط فقر فاصله چنداني ندارند». از سال ۸۴ تاکنون قدرت خرید کارگران ۷۳ درصد کاهش یافته است. و «شکاف موجود بین دستمزد و مخارج خانوارهای کارگری که بیشتر از ۵۰ درصد کل شاغلان را تشکیل می‌دهند، باعث انجام فعالیتهای اجباری در بازارهای غیررسمی، دلالی، شب کاری، کار پاره وقت و مواردی از این دست برای امرار معاش شده است». هم‌چنين اگر چه حداقل دستمزد تعيين شده براي كارگران، فاصله زيادي با هزينه واقعي خانوارهاي كارگري دارد، اما «در حال حاضر ۵ میلیون نفر کمتر از حداقل دستمزد مصوب ادارة کار را دریافت می‌کنند و بدون هرگونه بیمه و شناسنامه کاری هستند».
به اعتراف مولوی فضل الله رئیسی امام جمعه مسجد جامع نورساربوک از توابع شهرستان قصرقند سیستان و بلوچستان: «دانش آموزان بسیاری سراغ دارم که به علت عدم توان در تهیه لباس فرم ترک تحصیل می کنند.»
وی اضافه می کند: «روستائیان ما اکثر خانواده های مستضعف هستند خانواده هایی که دارای ۴ یا ۵ دختر دانش آموز که توان خرید لباس فرم با قیمتهای گزاف را ندارند و بعلت عدم توان در خرید لباس فرم ترک تحصیل را بر گزیده اند و ما در شرایط بسیار بدی از نظر افت تحصیلی نسبت به گذشته قرار داریم».
كارگران ايران در شرايطي به چنين رويارويي فزاينده‌يي عليه رژيم حاكم رو آورده‌اند كه از دوران قحطيهاي پس از جنگ جهاني دوم به اين سو، يعني از 70 سال پيش تاكنون، هیچگاه کارگران ایران تا اين پايه گرفتار فقر و سركوب و بي‌‌حقوقي و ناامني شغلي نبوده‌اند. در پاييز سال گذشته بانک مرکزی رژيم اعلام کرد که هزینه خانوار ایرانی در سال گذشته ۳۱.۴ درصد نسبت به سال۹۱ افزایش یافته است. اين وضعيت كه بسياري خانواده‌ها را به زير خط فقر ساقط كرده، در مورد كارگران وخيم تر است. به اعتراف مقامهاي رژيم، «هم‌اكنون معيشت ۹۰ درصد جامعه كارگري كشور زيرخط فقر بوده و ۱۰ درصد باقيمانده نيز با خط فقر فاصله چنداني ندارند». از سال ۸۴ تاکنون قدرت خرید کارگران ۷۳ درصد کاهش یافته است. و «شکاف موجود بین دستمزد و مخارج خانوارهای کارگری که بیشتر از ۵۰ درصد کل شاغلان را تشکیل می‌دهند، باعث انجام فعالیتهای اجباری در بازارهای غیررسمی، دلالی، شب کاری، کار پاره وقت و مواردی از این دست برای امرار معاش شده است». هم‌چنين اگر چه حداقل دستمزد تعيين شده براي كارگران، فاصله زيادي با هزينه واقعي خانوارهاي كارگري دارد، اما «در حال حاضر ۵ میلیون نفر کمتر از حداقل دستمزد مصوب ادارة کار را دریافت می‌کنند و بدون هرگونه بیمه و شناسنامه کاری هستند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر