این روزها در کوچه و خیابان در مدرسه و دانشگاه در زندان و بیمارستان و کارخانه و بازار و ورزشگاه و در همه جا فریاد و اعتراض است . نه به آنچه هست نه به ستم، تبعیض ، بی عدالتی ، به غارت حقوق و مبارزه برای آنچه که باید باشد. نه به دیکتاتوری آخوندی و آری به آزادی و حاکمیت مردمی.
مردم بجان آمده همچنان در اعتراض و اعتصاب بسر می برند. و اعتراضات بقوت خود باقیست.
پنجشنبه ۲۹مرداد۹۴:
کرج: سهمیه ها و یارانه هایی که به تاکسی داران داه می شده است حذف شده و سهیمه بنزین آنان قطع گردیده است. به همین دلیل تاکسی داران ایستگاه گلشهر کرج دست به اعتصاب زدند.
مردم بجان آمده همچنان در اعتراض و اعتصاب بسر می برند. و اعتراضات بقوت خود باقیست.
پنجشنبه ۲۹مرداد۹۴:
کرج: سهمیه ها و یارانه هایی که به تاکسی داران داه می شده است حذف شده و سهیمه بنزین آنان قطع گردیده است. به همین دلیل تاکسی داران ایستگاه گلشهر کرج دست به اعتصاب زدند.
قزوین: در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق عقب افتاده و واریز نشدن حق بیمه در شیفت کاری صبح کارگران سیمان آبیک جاده تهران - قزوین دست به اعتصاب زدند.
مریوان: در اعتراض به اخراج و بلاتکلیفی گروهی از کارگران اخراجی شهرداری دست به تجمع زده و خواستار بازگشت به سرکار شدند.
خانم مریم رجوی در پیام خود به مناسبت روز جهانی کارگر در اردیبهشت ۱۳۹۴ گفتند:
كارگران ايران در شرايطي به چنين رويارويي فزاينده‌يي عليه رژيم حاكم رو آورده‌اند كه از دوران قحطيهاي پس از جنگ جهاني دوم به اين سو، يعني از 70 سال پيش تاكنون، هیچگاه کارگران ایران تا اين پايه گرفتار فقر و سركوب و بي‌‌حقوقي و ناامني شغلي نبوده‌اند. در پاييز سال گذشته بانک مرکزی رژيم اعلام کرد که هزینه خانوار ایرانی در سال گذشته ۳۱.۴ درصد نسبت به سال۹۱ افزایش یافته است. اين وضعيت كه بسياري خانواده‌ها را به زير خط فقر ساقط كرده، در مورد كارگران وخيم تر است. به اعتراف مقامهاي رژيم، «هم‌اكنون معيشت ۹۰ درصد جامعه كارگري كشور زيرخط فقر بوده و ۱۰ درصد باقيمانده نيز با خط فقر فاصله چنداني ندارند». از سال ۸۴ تاکنون قدرت خرید کارگران ۷۳ درصد کاهش یافته است. و «شکاف موجود بین دستمزد و مخارج خانوارهای کارگری که بیشتر از ۵۰ درصد کل شاغلان را تشکیل می‌دهند، باعث انجام فعالیتهای اجباری در بازارهای غیررسمی، دلالی، شب کاری، کار پاره وقت و مواردی از این دست برای امرار معاش شده است».
هم‌چنين اگر چه حداقل دستمزد تعيين شده براي كارگران، فاصله زيادي با هزينه واقعي خانوارهاي كارگري دارد، اما «در حال حاضر ۵ میلیون نفر کمتر از حداقل دستمزد مصوب ادارة کار را دریافت می‌کنند و بدون هرگونه بیمه و شناسنامه کاری هستند».
كارگران ايران در شرايطي به چنين رويارويي فزاينده‌يي عليه رژيم حاكم رو آورده‌اند كه از دوران قحطيهاي پس از جنگ جهاني دوم به اين سو، يعني از 70 سال پيش تاكنون، هیچگاه کارگران ایران تا اين پايه گرفتار فقر و سركوب و بي‌‌حقوقي و ناامني شغلي نبوده‌اند. در پاييز سال گذشته بانک مرکزی رژيم اعلام کرد که هزینه خانوار ایرانی در سال گذشته ۳۱.۴ درصد نسبت به سال۹۱ افزایش یافته است. اين وضعيت كه بسياري خانواده‌ها را به زير خط فقر ساقط كرده، در مورد كارگران وخيم تر است. به اعتراف مقامهاي رژيم، «هم‌اكنون معيشت ۹۰ درصد جامعه كارگري كشور زيرخط فقر بوده و ۱۰ درصد باقيمانده نيز با خط فقر فاصله چنداني ندارند». از سال ۸۴ تاکنون قدرت خرید کارگران ۷۳ درصد کاهش یافته است. و «شکاف موجود بین دستمزد و مخارج خانوارهای کارگری که بیشتر از ۵۰ درصد کل شاغلان را تشکیل می‌دهند، باعث انجام فعالیتهای اجباری در بازارهای غیررسمی، دلالی، شب کاری، کار پاره وقت و مواردی از این دست برای امرار معاش شده است».
هم‌چنين اگر چه حداقل دستمزد تعيين شده براي كارگران، فاصله زيادي با هزينه واقعي خانوارهاي كارگري دارد، اما «در حال حاضر ۵ میلیون نفر کمتر از حداقل دستمزد مصوب ادارة کار را دریافت می‌کنند و بدون هرگونه بیمه و شناسنامه کاری هستند».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر