روزه‌داری یکی از مناسک عبادی ادیان توحیدی است. یعنی فقط مختص دین اسلام نبوده و در سایر ادیان آسمانی نیز این عبادت رایج و جاری بوده است. البته در هر کدام از ادیان شکل و زمانبندیهای خاص خود را داشته است، اما هیچ‌یک از ادیان توحیدی خالی از این عبادت نبوده است. در قرآن در آیه 183 سوره بقره این نکته به صراحت بیان شده است. در این آیه می‌خوانیم که: یا أیّها الّذین آمنوا کتب علیکم الصّیام کما کتب علی الّذین من قبلکم لعلّکم تتّقون یعنی‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما مقرر شده است کما این‌که بر گذشتگان شما مقرر شده است تا شاید پروا پیشه شوید. پس تا همینجا می‌توان نتیجه گرفت که با توجه به فلسفه عبادات، چنین مناسکی، بر آمده از یک نیاز ضروری انسان، در مسیر تکامل به سوی عدالت اجتماعی و نهایتاً عروج الهی و ملاقات باخدا می‌باشد و در هیچ دوره‌ای از تاریخ، این وظیفه و این روش کار از دوش معتقدین به یکتا پرستی برداشته نشده است.
ادامه در لینک
